Een middag vol frustratie, verslapping en een ontsnapping op het randje

Soms vertelt een uitslag meer dan alleen cijfers. De 2-2 tegen hekkensluiter Kraggenburg voelt voor Witteveen als een nederlaag – een pijnlijke klap in een wedstrijd die gewonnen had móéten worden. Waar scherpte had moeten overheersen, kreeg gemakzucht de ruimte. En Kraggenburg? Die vierde hun allereerste punt van het seizoen alsof ze kampioen waren. Gelijk hadden ze.

Goede start, zwakke vervolg

Het begon allemaal nog hoopvol. Jari haalde uit van afstand – strak, laag, maar de keeper dook perfect. Even later een corner van Pascal: niet mooi, wel raak. De 1-0 stond op het bord, en niemand op het sportpark dacht dat dit nog spannend zou worden.

Maar Witteveen liet los. Letterlijk. Geen druk op de bal, slordige passing, gebrek aan vuur. Kraggenburg – tot dan toe puntloos en zoekende – begon te geloven. Eerst de gelijkmaker: terecht. Toen de voorsprong: pijnlijk. 1-2. Op eigen veld.

Wakker worden op het randje

Pas na die mokerslag begon er weer iets te leven bij Witteveen. De machine kwam weer in beweging. Een corner werd half weggewerkt, en Sander knalde de 2-2 ongenadig hard tegen het net. Eindelijk.

Met de wind weer in de rug leek de winnende treffer in de maak. En dan, het moment waar iedereen op wachtte: Jelte keerde terug. Na maanden van blessureleed weer in het veld – en meteen dreigend. Twee levensgrote kopkansen uit corners… maar het geluk zat niet mee. De bal weigerde.

Een bijna-ramp op het einde

En toen… het had nóg erger kunnen aflopen. In de slotminuut brak de spits van Kraggenburg door alleen op de keeper af. Hij probeerde iets geniaals. Gelukkig mislukte het. De adem stokte, het publiek hield de adem in – en zuchtte opgelucht.

Conclusie: dit mag niet nog een keer gebeuren

Eindstand: 2-2. Maar dit was geen gelijkspel, dit was een gemiste kans. Kraggenburg, zonder ook maar één punt tot nu toe, ging naar huis als morele winnaar. Witteveen liet zich verrassen, liet het initiatief glippen – en liet punten liggen die later in het seizoen nog duur kunnen blijken.

De les? Wedstrijden win je niet op basis van naam of verwachting. Alleen met scherpte, strijd en samenhang. En die moeten er vanaf nu elke minuut staan.

Volgende week wacht revanche. Maar dan moet het anders. Veel anders.