Vanmorgen moest het weer gebeuren. We kregen de eer om ten strijde te trekken tegen HHCombi 2. Op papier zou dit voor aanvang al een moeilijke wedstrijd worden. De nummers 1 en 5 tegen elkaar. Onze leider die door onvoorziene omstandigheden ( lees: niet uit bed kon komen) afwezig was had ons medegedeeld dat we om 10 uur vanaf de kantine vertrokken en de meesten die niet rechtstreeks naar Hijken reden waren daar dan ook stipt om 10 uur op een enkeling na die dacht dat we opeens een kwartier later vertrokken. We kwamen mooi op tijd aan en genoten nog van een lekker bakkie zwart goud. De tegenstander was in geen velden of wegen te bekennen dus dat begon al mooi. Halverwege de koffie kwamen ze al uit de kleedkamer in vol ornaat en dat baarde ons toch een beetje zorgen. Moesten we al omkleden of konden we het kopje leegdrinken? Zoals jullie inmiddels van ons gewend zijn kwamen we netjes 7 minuten voor de aftrap het veld op.

De scheidsrechter was gelijk duidelijk en deelde mee dat hij eerlijk zou fluiten maar geen gevloek en getier op het veld wou horen. Prima uitgangspunt. Onze vast fan Teun nam de grensrechtervlag in handen en heeft deze de hele wedstrijd niet meer los gelaten. Bedankt Teun. Na het eerste fluitsignaal begonnen beide elftallen fanatiek aan de wedstrijd maar HHC wist gelijk al een kans te creëren die uitmondde in een hoekschop. De mannen van HHC stonden lekker te voetballen en leken een maatje te groot voor de Witteveners. Na een slordige 10 minuten stonden we dan ook al met 2-0 achter. De derde liet niet lang op zich wachten maar de heren van Witteveen vochten keihard terug. Zodra onze kleinste fan het grootste verdriet had overwonnen en besefte dat papa werkelijk in het veld stond en niet op de bank zat, leek het alsof het hele team nieuwe energie vond en zich vol enthousiasme op de jacht naar een doelpunt stortte. Dennis “de raket” wist als eerste Wittevener het net te vinden en schreef de 3-1 op zijn naam. Het publiek, dat in groten getale was toegestroomd, ging volledig uit zijn dak! De rust kwam al dichtbij en na een goed opgebouwde actie kreeg Gerwin de bal voor de schoen. Op het moment dat hij dacht “wat kan mij het ook schelen, rammen” stuurde hij de bal als een ware Maradonna richting die keeper die de bal niet kon grijpen. De stand bleef steken op 3-2 toen het rustsignaal klonk en we richting de thee gingen.

Tijdens de rust besloot de accommodatie manager van HHC dat de lijnen niet duidelijk te zien waren (op aanraden van Teun die het 16 meter gebied niet van de rest kon onderscheiden) en nam de verfkar mee het veld op om hier nog snel even wat aan te doen. Helaas was dit karwei niet in een kwartiertje geklaard en moesten we even wachten met aftrappen tot de middenlijn er weer keurig op stond. De zijlijnen moesten nog wel even gebeuren maar daar wachtte de scheidsrechter niet op. De bal moest rollen, en we moesten maar even om de lijnentrekker heen spelen. Onze pitbull Teun beet zich nog even vast in een discussie met de scheidsrechter over het wel of niet geven van een vrije trap maar hij liep weg met de staart tussen de benen (beide mannen waren het uiteraard wel eens geworden). Ook in de 2e helft was de jacht weer geopend en na een paar tactische wissels wisten de boys in groen-wit weer aardig wat kansen te creëren maar de 3e goal aan Witteveense kwam vanuit een netjes in de hoek geschoten penalty van Rob. 3-3 en alles lag nog open. HHC herpakte zichzelf en zette vol de aanval in. Menig kans werd uit de lucht gehaald door Sander die de ene spectaculaire redding na de andere maakte, maar zelfs voor hem waren ze niet allemaal te houden. De 4-3 en 5-3 werden dan ook strak ingeschoten door onze sterke tegenstander. Na circa 25 minuten in de 2e helft kwam Gerwin na een duel ten val en besloot zijn linker pink een andere kant op te willen gaan. Na een snelle wissel en een vakkundig oog van de aanwezige spoedarts (we hebben inmiddels al een grote technische staf) werd snel de spoedeisende hulp gebeld voor een afspraak en bleek na 2.5 uur wachten dat de relatie tussen Gerwin en zijn pink een breuk had opgelopen. Beterschap Gerwin. Tijdens al deze commotie wist Rob nog een goaltje mee te pakken en maakte de 5-4. We wisten helaas niet meer te scoren waar HHC dat wel deed. Eindstand 7-4 na een spannende en sportieve wedstrijd.

We willen graag HHC bedanken voor de gastvrijheid en de scheidsrechter voor het leiden van deze sportief verlopen wedstrijd. En niet te vergeten Mark die het prima deed als oppas.

Natuurlijk kunnen we de gehaktballen niet vergeten en onze vaste tester Sander ligt helaas op het moment van schrijven al afgeschreven op de bank, (na een bezoek aan het Bockbier Fest Bork) maar we hebben een andere tester gevonden die bereid was om deze week een paar zinnen te schrijven: Na een spannende wedstrijd die we helaas niet konden winnen kwamen we in de kantine om van een heerlijk delicieuze bal te genieten. Maar een half uur na het moment van bestellen bleek het rondvormige hoogstandje niet zo warm als we ze wel eens gehad hebben. Hierdoor was de smaak lastig te bepalen en bleven we steken op een mager zesje.